ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ

Θα είμαι πάντα εκεί,

στο σταθμό Λαρίσης,

μ΄ ένα απλό σακίδιο στον ώμο…

Μέσα στον συρμό Αθήνας Σαλωνίκης,

ώρες ατελείωτες να μετρώ τον χρόνο.

Θα ΄μαι πάντα εκεί,

στο σταθμό των τραίνων,

θέλοντας να φύγω απλά και μόνο….

Ξέφραγο αμπέλι στις ορδές των ξένων,

ποδοπατημένο, έρημο και μόνο...

Έρχεται και φεύγει ο συρμός,

μοιάζει να μην ξέρει που πηγαίνει...

Μάρτης μήνας , μάρτυς κι ο καιρός

μες τις ράγες με πετά, με παρασέρνει.

Με δικάζουν μνήμες μακρινές,

με δικάζουν όνειρα φευγάτα,

έγκλειστος σε τόσες φυλακές,

έσπασα και γέρασα μονάχα.

Θα ΄μαι πάντα εκεί,

στις δομές της Λέσβου,

μ΄ ένα απλό σακίδιο στον ώμο…

θα φυλάω τσίλιες στις φωτιές του Έβρου,

να πορθήσω σύνορα απ΄ τον κόσμο.

Θα ΄μαι πάντα εκεί,

ήττα των χαμένων,

θέλοντας να φύγω απλά και μόνο….

Ξέφραγο αμπέλι στις ορδές των ξένων

ποδοπατημένο, έρημο και μόνο...

Έρχεται και φεύγει ο συρμός,

μοιάζει να μην ξέρει που πηγαίνει...

Μάρτης μήνας , μάρτυς κι ο καιρός

μες τις ράγες με πετά, με παρασέρνει.

Με δικάζουν μνήμες μακρινές,

με δικάζουν όνειρα φευγάτα,

έγκλειστος σε τόσες φυλακές,

έσπασα και γέρασα μονάχα.

Κατερίνα Ν. Κολυδά