Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ”

“Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ”

Εκεί, σαν πρωταντίκριζα τον φάρο της Λειβάδας,

απ ́τα υψηλά κι απόκρημνα του όρους του Τσικνιά,

στεκούμενη αγνάντευα του κόσμου τα πλεούμενα, φερτά,

να στροβιλίζονται απ ́ του Αιόλου την πνοή με αγριάδα.

Εκεί, σαν μ ́ έπαιρνε ο βοριάς με οίστρο στα φτερά του,

κρύφτηκα μέσα στις σπηλιές, στα γκρέμνα, στα σπαρτά

και με θυσίες εξευμένιζα το πένθος για τα μυθικά παιδιά του

με μοιρολόγια έθαβα τον τρόμο μου στου φόβου το βραχνά

.

Εκεί, που πήγα εντεταλμένα για να κάνω αυτοψία,

σε έναν χώρο ανεξέλεγκτης διάθεσης απορριμμάτων,

εκεί, εμπνεύστηκα και κατανόησα την ατιμωρησία

για την αιώνια τραγωδία των ανθρώπινων σφαλμάτων.

Κι είναι γιατί,

η φύση όσο και να σκοτωθεί ξαναγεννιέται

και πάνω απ ́το σκουπίδι που πετιέται θα φυτρώσει φρύγανο και δέντρο.

Κι είναι γιατί,

η φύση από μόνη της πεθαίνει και γεννιέται ...

κι αυτός ο κύκλος της ζωής, το θαύμα και το έγκλημα θα έχει πάντα κέντρο.

Κατερίνα Ν. Κολυδά