«ΑΝΔΡΟΣ , ΣΤΕΜΜΑ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ»

Από χρησμό διττό κι αρχαίο,

νησί μου , εσένα λούζει το Αιγαίο

και με τ΄ ανήμερό του κύμα

σεργιανίζει στις ακτές σου,

σαν πλέκει η Κλωθώ μαζί με τις κυρές σου,

με υπομονή των ταξιδιών το νήμα.

Πηγαίνουν κι έρχονται καράβια,

αδειάζουν και γεμίζουν τα λιμάνια

και μες το βλέμμα και το αίμα των Ανδρίων

υπάρχει πάντοτε το πείσμα των ανδρείων,

να αντιστέκονται στου Γραίγου την ορμή

και στου Λεβάντε την ατέρμονη σιωπή.

Χορεύουνε συρτό και μπάλο οι Πλειάδες

ωσάν αγρίμια γύρω απ΄ τις Κυκλάδες.

Δίχως φτερά στο μένος των ανέμων,

κανείς δεν γίνεται πνοή και πνεύμων,

κανείς δεν τιθασεύει της ζωής τα άλγη,

κανείς δεν ταξιδεύει στα πελάγη.

Χαίρε νησί μου επιφανές,

λεύτερο πνεύμα στου καιρού το αχανές.

Χαίρε νησί μου αφρολουσμένο,

κορφή μου, στέμμα των Κυκλάδων τιμημένο!