ΣΤΗΣ “ΠΕΝΤΑΒΡΥΣΗΣ” ΤΑ ΓΑΡΓΑΡΑ ΝΕΡΑ

---

Στης “Πεντάβρυσης” τις πλύστρες

που 'μοιαζαν με πολεμίστρες,

πόσες μάνες, πόσες νιές,

πόσες χήρες και γριές,

έπαιρναν σειρά στη μάχη

ποια η πρώτη που θα λάχει

με αλισίβα και λουλάκι

και με περισσό μεράκι

απ΄τα γάργαρα νερά

ρούχα να χει καθαρά...

....κι όταν έφευγε εκείνη

με ένα γέρικο κοφίνι

φορτωμένο με πλυμένα,

χέρια πολυδουλεμένα

κράταγαν κι ένα μπετόνι

με νεράκι σαν το χιόνι....

Τα νιάτα της δρασκέλιζαν γοργά

του Κακόβολου τ΄αμέτρητα σκαλιά...

Παράδειγμα γινόταν στα παιδιά της

ο τίμιος κόπος και ο τρόπος της καρδιάς της.

Σε ένα ατέρμονο αγώνα

που θα μου θυμίζει ακόμα

νύχτες από μοναξιά σπαρμένες

στ΄απλωμένα δίχτυα - κουρασμένες

σαν φόρτωναν στη ράχη τους

το χυμένο δάκρυ τους....

μάνες, γυναίκες, θυγατέρες ναυτικών!

Ω! Ηρωίδες απασών των θαλασσών!

Ναι! Στην Πεντάβρυση ακόμα αρμενίζει

η μνήμη και σαν γάργαρο νερό θα με δροσίζει...

Κατερίνα Ν. Κολυδά

---

ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΣΤΑΓΟΝΑ ΚΙ ΑΠΌ ΜΕΝΑ

Η πιο εύκολη οικιακή εργασία σήμερα είναι το πλύσιμο. Πετάς τα ρούχα στο πλυντήριο, προσθέτεις απορρυπαντικό, και η συσκευή ρυθμίζει μόνη της σε πόσους βαθμούς πρέπει να πλυθούν τα ρούχα. Εσύ απλά περιμένεις η τεχνολογία να κάνει τη δουλειά της.. .Δυστυχώς όμως υπήρξαν εποχές, μερικές δεκαετίες πριν, που το πλύσιμο ήταν αληθινό μαρτύριο για τις γυναίκες οι οποίες έπρεπε να κουβαλούν νερό στο σπίτι τους και να πηγαίνουν στην Πεντάβρυσο ή στου Καραβά κι εκεί, κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες, να βάζουν τη μπουγάδα τους.. Θα μου πείτε περασμένα ξεχασμένα…Περασμένα σίγουρα, όμως ίσως δεν είναι καλή ιδέα το να τα ξεχνάμε γιατί αυτό δεν βοηθά στο να εκτιμούμε αυτό που τώρα έχουμε..Κυρίως όμως δεν είναι σωστό να ξεχνάμε τις πρακτικές των προηγούμενων γενεών, ακόμα και σε απλά πράγματα της καθημερινότητας όπως ήταν το πλύσιμο των ρούχων, γιατί αυτές οι πρακτικές είναι κομμάτι των παραδόσεων μας, της ίδιας της λαογραφίας μας.

Η μέρα μας ξεκινούσε όταν είμαστε μικροί πριν να χαράξει, καθώς έπρεπε καθημερινά να κατέβουμε στη Πεντάβρυση να γεμίσουμε τα παγούρια και τα σταμνιά, τα οποία τα φέρναμε στο σπίτι. Μετά περιμέναμε η μάνα μας να μας ετοιμάσει, για να πάμε στο σχολειό,. Ανάμεσα στις δουλειές της μητέρας μας ήταν και το πλύσιμο των ρούχων στη Πεντάβρυση,, που και αυτή με τη σειρά της αργότερα κατέβαινε τα διακόσια πενήντα σκαλιά ,από το σπίτι στο Κακόβολο.για να φτάσει στη Πεντάβρυση, εκεί που βρισκόταν το δημόσιο πλυσταριό. Φυσικά για να γυρίσει σπίτι ανέβαινε φορτωμένη με το κοφίνι τον. Γολγοθά της .... .Κι ενώ το καλοκαίρι κάπως η κατάσταση με το πλύσιμο ήταν υποφερτή, το χειμώνα ήταν απελπιστική αφού έπλενε κάτω από βροχές καταιγίδες και κρύο .....

Αυτή την εικόνα από το παρελθόν ξαναζωντανεύει και φέρνει στο μυαλό μας η Κατερίνα, με το υπέροχο ποίημά της και την ευχαριστούμε πολύ .

Θοδωρής ..